“Wachten op hoog water” is een beeld van Jan Ketelaar. Het beeld bestaat uit twee, van metaal gelaste, vrouwen van vijf meter hoog. Een volle vrouw en een dunne vrouw. Ze kijken uit over zee.
Het beeld gaat over de zoektocht naar balans en uitwisseling.
Jan Ketelaar is een kunstenaar uit Friesland. In 2002 studeerde hij af aan de Academie Minerva, beeldhouwen interdisciplinair. Onder de naam Potzenmakerij Ketelaar maakt hij zogenaamde potzen: serieuze grappen.
Jan Ketelaar exposeerde o.a. in Portugal, Bremen en New York. Trok met zijn metershoge beelden, “de staat van Nederland”, verschillende malen (per heftruck) door Nederland. In 2014 werd in Leeuwarden zijn koninklijk hek, in de vorm van een bank bestaande uit lindebladeren, geplaatst rondom de 1e koningslinde in Nederland. Hij is voornamelijk beeldhouwer maar schrijft en publiceert ook gedichten. In 2008 en in 2012 stond hij in de finale NK Poetry Slam. In 2014 kwam zijn eerste bundel uit “Van een man die dacht, ik wil niet meer denken”. Daarnaast organiseert hij als potzenmaker literaire en culturele bijeenkomsten en is hij plannenmaker.
De vordering van de beelden is te zien in de werkplaats van Jan Ketelaar, die iedere zaterdag is geopend voor publiek.
Verwachte realisatie: juli 2018
Hoog in een toren op de Waddendijk bij Ternaard het omringende polder- en kwelderlandschap als een totaalervaring beleven. Dát is Camera Batavia, die je vanuit een uniek perspectief, met behulp van een bolle spiegel, naar alle kanten tegelijk laat kijken. Een verwarrende en nieuwe ervaring die de gebruikelijke blik op het landschap vervangt .
Voorlopers van Camera Batavia waren te zien op Oerol 2015 en 2016. De definitieve toren vindt in 2018 zijn plaats bij Ternaard. Vanaf de toren kan zowel op ligbanken in de open buitenruimte als vanuit een afgesloten binnenruimte (camera obscura) het beeld in de spiegel worden ervaren.
Arjen Boerstra (Heerenveen 1967) woont in Den Horn en werkt in de stad Groningen. Hij is opgeleid aan de Academie voor Beeldende Kunst Minerva in Groningen van 1988 t/m 1993. Zijn werk bestaat uit een combinatie van installaties, video, fotografie en performance.
Arjen over Camera Batavia: ‘als een geheugenexperiment en om oude fascinaties opnieuw te doorleven maakte ik een reconstructie van de zolderkamer uit mijn jeugd. Het in kaart brengen van een jeugd vol nieuwsgierigheid en bouwlust, en het opnieuw ontdekken en beschouwen van de wereld om mij heen werden de basis van mijn zoektocht.
Het werk is een voorstel om de omgeving of een situatie opnieuw te zien’.
Verwachte realisatie: augustus 2018
Drie Streken is een houten getijdenobject van beeldend kunstenaar Marc van Vliet.
Vanuit drie windstreken wordt het kunstwerk ‘belicht’ door drie op kilometers afstand staande grote spiegels die de zon weerkaatsen. Op deze wijze tekenend met de zon, gebruikmakend van de krachten van het getij (en dus de maan), verandert het kunstwerk voortdurend van vorm. Vrijwel onzichtbaar vindt die verandering tweemaal per dag plaats.
Het houten kunstwerk kan door de bezoekers lopend worden bereikt. Bij eb over het wad, bij vloed over de honderd meter lange loopbrug. Het is een ontmoetingsplaats die per uur en per dag een andere kijk op de wijdheid van het Waddenlandschap biedt. Bij eb wordt de blik naar buiten gericht en als het vloed is naar binnen, naar het water.
Het object was in zijn eerste verschijningsvorm in 2015 te zien op Oerol. Nu is het doorontwikkeld en geschikt gemaakt om langs de Wadden te reizen. Tijdens Leeuwarden-Fryslân 2018 staat Drie Streken in de Waddenzee bij Hoek van de Bant.
Beeldend kunstenaar, theatermaker, vormgever. ’s-Hertogenbosch, 1961. Overschild, Groningen.
Autodidact in verschillende disciplines. Begonnen als vormgever. De afgelopen 17 jaar vooral bekend geworden door de locatievoorstellingen en installaties van theatergroep Tuig die zich kenmerken door de cross-over van beeld, beweging en geluid. De laatste jaren ligt de nadruk op landschappelijke installaties.
Verwachte realisatie: dit project is in ontwikkeling
De projecten van Sense of Place bestrijken het hele Nederlandse Waddengebied: van Den Helder tot en met de Dollard; van de kustzonen tot en met de eilanden. Ook de afsluitdijk maakt integraal onderdeel uit van Sense of Place.
Maar waar de projecten zich ook bevinden, ze staan nooit op zichzelf. Ze maken deel uit van een grotere ontwikkeling. Ze zijn onderling verbonden en ze versterken elkaar. Gezamenlijk geven zij de regio de noodzakelijke impulsen: gezamenlijk vergroten zij de aantrekkingskracht van het gebied.
Om de verbinding tussen de projecten heel concreet te maken en om de bezoeker ook de totale kwaliteit van de regio te laten ervaren, wordt parallel aan alle projecten, de Expeditie ontwikkeld. De Expeditie Waddenland verbindt de losse projecten. Het programma realiseert in de kern natuur- en cultuurroutes, die mensen niet alleen van project tot project laten reizen, maar die vooral ook mensen met andere ogen laten kijken naar de regio van het Waddenland.
De Expeditie Waddenland maakt gebruik van alle mogelijke communicatiemiddelen: van klassieke tekstborden en bewegwijzering tot en met een app met verdiepende en gidsende informatie. Daarnaast worden er vanuit de Expeditie ook live evenementen en tours georganiseerd die de verschillende locaties verder helpen uitlichten en de onderlinge verbinding versterken.
In de volgende fases zullen projecten in het Duitse en Deense Wadden onderdeel worden van de route, die de Wadden als UNESCO-Werelderfgoed voor bewoners en bezoekers wil ontsluiten. Uiteindelijk loopt de internationale Waddenroute van Den Helder tot Esbjerg.
De samenwerkende partijen Rijkswaterstaat, Gemeente Terschelling, Provincie Friesland, Wetterskip Fryslân, Staatsbosbeheer en Sense of Place zijn voornemens aan de zuidkant van Terschelling het kwelderlandschap te herstellen. Het Programmabureau Rijke Waddenzee (PRW) ondersteunt hen hierbij.
Het voorontwerp ‘Wadland’ was in 2015 opgesteld op Oerol door landschapsarchitect Bruno Doedens. Dit was een ontwerp met open structuren en een hoge belevingswaarde, geïnspireerd op het schilderij ‘Pier en Oceaan’ van Mondriaan. Een labyrint van haaks op elkaar staande hekwerken van gevlochten wilgentenen. Vijf weekenden lang bouwden 250 studenten en vrijwilligers eraan, en dan is dit nog maar een miniatuur van twee hectare.
Langs de Waddenkust van het eiland Terschelling komen van oudsher altijd al kwelders voor. Het oppervlakte aan kwelders langs de Terschellinger Waddenkust neemt de laatste decennia af. Dit is goed te zien bij de kwelders ter hoogte van Striep en het Sehaal. Deze zijn onderhevig aan stelselmatige afslag waardoor de ecologische kwaliteit en maatschappelijke beleving sterk zijn achteruitgegaan.
De wens ligt er voor het herstel en toename van de oppervlakte kwelder in de Waddenzee. Het gaat daarbij om kwelders met kenmerkende dynamische natuur en landschapsvorming. Sinds 2009, toen de Waddenzee Unesco Werelderfgoed werd, mag conventionele landaanwinning niet meer. Maar dit is een experiment met een langzame methode, zoals die zo’n honderd jaar geleden werd gebruikt op Terschelling. “Kwelders zijn bijzonder door hun biodiversiteit en culturele historie,” zegt Eva Souren van de Academie voor Bouwkunst. Ze is één van de studenten die meebouwden aan het project Wadland. “Het landschap is er een stuk dynamischer dan bij een dijk. Soms is het land, soms zee. In zo’n gebied krijgt een ander soort planten de kans om te pionieren. Er zouden mossel- en oesterbanken, zeegras en zeekraal op kunnen groeien.”
Het gebied heeft niet alleen een zeer waardevolle ecologische functie maar kwelders leveren ook waardevolle ecosysteemdiensten. We herstellen en ontwikkelen 30 hectare aan kwelder ter hoogte van de Strieperkwelder en ter hoogte van de hoog gelegen zone direct ten oosten van de Keagdam.
De Stuurgroep Kwelderherstel op Terschelling wil de Mondriaankwelder in 2018, het jaar van Culturele Hoofdstad, klaar hebben. De kwelders worden niet toegankelijk voor mensen, dat zou de natuur en de vogels te veel verstoren. Wel kunnen mensen voortaan over de weg langs de kwelders fietsen.
voor meer informatie: SLeM
Aanleg van Windwerk, door SLeM / Bruno Doedens. Een installatie waar menselijk handelen en natuurkrachten op boeiende wijze samenkomen. Geïnspireerd op de metamorfose-tekeningen van M.C. Escher transformeert het geometrische landschap van helmgrasveldjes.
Het belangrijkste thema is de duinvorming in het gehele Waddengebied.
De rijkdom van het waddenlandschap en haar eilanden is het gevolg van eeuwenlange dynamische landschapsvormende processen, waarbij zandophopingen en slibafzettingen het fundament hebben gevormd voor de eilanden zoals ze nu zijn. De laatste jaren wordt binnen het ‘Dynamisch Kustbeheer’ de dynamiek van deze landschapsvormende processen geleidelijk meer als kans gezien om de kustzone mee te laten groeien met de stijgende zeespiegel door klimaatverandering, een ‘zachte kust’.
Met Windwerk beoogt SLeM, binnen het kader ‘zachte kust’, met de samenwerkende partijen de landschapsvormende processen van de duinen cultureel aan te jagen en onder de aandacht te brengen. Daarmee worden zowel het begrip en de schoonheid van de dynamische processen die het waddengebied en Terschelling doorlopend vormen en vervormen vergroot.
Windwerk was in 2016 en 2017 een tijdelijk en tot de verbeelding sprekend landschap dat als aanjager fungeerde voor de ontwikkeling van het duinlandschap van Terschelling en de overige Waddeneilanden in Nederland, Duitsland en Denemarken.
Voor meer informatie zie ook SLeM
Sense of place is één van de dragende principes onder het Leeuwarden Culturele Hoofdstad 2018 programma. Joop Mulder, oprichter en creatief directeur van Oerol, heeft bijgedragen aan de totstandkoming van het winnende bidbook van Leeuwarden, waarin sense of place van aanvang is meegenomen.
In samenwerking met Lwd2018 wordt de komende jaren gewerkt aan de totstandkoming van een aantal cultuur-landschappelijke projecten, die na een testfase tijdens een of meer festivaledities van Oerol, een definitieve plek verwerven in of aan het Friese Waddengebied.
Lwd2018 heeft de eerste van deze projecten tijdens Oerol 2014 en 2015 in de vorm van een expositie gepresenteerd in de Toonkamer sense of place. Bezoekers konden beide festivaledities in gesprek met Lwd2018 over de achterliggende doelstelling om het Friese Waddengebied ‘levend’ te maken.
