2018 kende een stormachtig begin, met dat oer-Hollandse onstuimige gevoel niet alles helemaal in de hand te hebben Dat maakt ons creatief, nieuwsgierig en weerbarstig. 2018, het jaar van de waarheid en de start van een nieuw tijdperk? Jawis! 2018 is dé kans om te laten zien wie we zijn, waar we vandaan komen en vooral waar onze toekomst ligt. Onrust in Fryslân!
De toekomst begint vandaag. Wat zijn onze kansen?
Hoe kan een rijk gebied als de Waddenkust last hebben van krimp? De Wadden met al haar charme, Werelderfgoed en de eeuwenoude strijd tegen het water: terpen, kerken, dijken, inpoldering en kweldervorming. Het Noorden heeft het allemaal. De hoogste tijd om dat te laten zien.
16 januari gaan we hierover met elkaar in gesprek.
Wat moet er in en na 2018 in het Noorden gebeuren? En hoe pakken we dat aan? Wat kunnen we leren van de goede voorbeelden die er zijn? Dit gesprek gaan we graag aan met kustbewoners, ondernemers, grondeigenaren, bestuurders, shareholders en andere belangstellenden. We hopen iedereen te mogen begroeten in MFA de Ynset in Holwerd, die hierover met ons mee wil praten.
Per 1 januari 2018 is Henk van der Zwaag gestart als zakelijk directeur van Sense of Place. Hij volgt in deze functie Klaas Hernamdt op, die zich vanaf deze datum als strategisch adviseur richt op de langetermijnontwikkeling van Sense of Place.
Van der Zwaag was tot voor kort algemeen directeur van Empatec. Hij zal zich in zijn nieuwe functie samen met Joop Mulder in eerste instantie richten op de realisatie van het Sense of Place programma in 2018, het jaar van de Culturele Hoofdstad Leeuwarden – Fryslân 2018.
Zaterdag 13 januari geven kunstenaar Esther Kokmeijer, Marco Verbeek (Holwerd aan Zee) & Anna-Maaike van der Weide (Sense of Place) een rondleiding door de tentoonstelling Becoming Waves in het Fries Museum in Leeuwarden. Kokmeijer vertelt over het ontstaan van haar werk en de verbanden ertussen, Verbeek geeft uitleg over het idee om de dijk bij Holwerd te doorbreken en ten slotte sluit Van der Weide af met een toelichting van Sense of Place en waarom het project van Esther kokmeijer daar zo mooi in past.
Iedereen die het leuk vindt kan om 14:00 uur of 15:00 uur aansluiten bij de rondleiding, die ongeveer een half uur duurt. De start is in de hal van het museum.
Op 4 april 2018 trapt Sense of Place af met Kerend Tij, twee tentoonstellingen in Leeuwarden. In het Aegongebouw met Waterpanorama en in de Kanselarij met Waddenkelder.
Bij Waterpanorama ruik, proef en ervaar je de Middelzee, ooit de verbinding met het Waddengebied; hét podium van Sense of Place voor de komende jaren.
Waterpanorama wordt ingericht door Alex van de Beld.
Alex van de Beld studeerde aan de Academie voor Bouwkunst te Groningen. Hij was medeoprichter en ruim 20 jaar partner van Onix, een architectenbureau dat zich bezighoudt met grootschalige, stedelijke projecten tot kleine, unieke interventies in het landschap. Vanaf 2015 gaat hij zelfstandig verder als oprichter en directeur van ALB Surroundings by Onyx International. Alex: “Werkend in de perifere omgeving, probeer ik nieuwe verbanden te ontdekken tussen landschap en design, kunst en theorie, politiek en stedenbouw, cultuur en onderwijs. Mijn missie is vooral om te bemiddelen in de manier waarop mensen in door de mens gemaakte omgevingen leven”.
Realisatie: van 04.04.2018 t/m 25.11.2018
Een uitgestrekt landschap waar een wulps gevormde dijk uit oprijst. Een enorm, met gras overdekt liggend vrouwelijk naakt van zo’n honderd meter lang en tot twintig meter hoog. Moeder de vrouw, de Hollandse deerne, dikke billen, volle borsten, melk en echte boter, schapen en boterbloemen; in één adem mals en sappig!
Mooi ligt ze met haar ‘vruchtbare’ vormen op de dijk. Met daarachter de kraamkamer van de pootaardappel en de bouwgrond van tal van andere groenten. Als onderdeel van de zeekering biedt ze zekerheid en veiligheid. Kortom een ‘Dijk Van Een wijf’!
Dit landart-project van Nienke Brokke op de dijk bij Holwerd vormt straks een zacht welkom voor alle reizigers van Ameland.
Het beeldend werk van kunstenaar Nienke Brokke heeft altijd een verhalend element. De studie theatervormgeving aan de Rietveldacademie heeft daar aan bijgedragen.
Zoals in het theater altijd een ‘gesamtkunstwerk’ is, werkt Nienke graag met meerdere kunstdisciplines die samen een geheel vormen. Door die verhalende kant ontwerpt Nienke Brokke naast landart en theater-decors ook onderwijsprojecten. Daarin kan ze goed inhoud met een kunstdiscipline verbinden.
Het landart-project ‘Dijk van een Wijf’ was haar afstudeerproject op de Rietveld- academie in 1997 en we werken er hard aan om het in 2018 daadwerkelijk te realiseren.
Voor meer informatie: NienkeBrokke
Verwachte realisatie: dit project is in ontwikkeling
Een expositie van het fotoproject ‘Blije Kerk’ van Maarten Boersema, predikant in Blije-Holwerd. In dit project brengt Boersema het leven van een dorpspredikant en het dorpsleven in een krimpregio in beeld. Het zijn spannende, inspirerende, mooie en ontroerende foto’s. Ze laten het leven van een individu in een dorpsgemeenschap zien en maken de rol van het geloof in een Noord-Friese dorpsgemeenschap zichtbaar.
Samen met Sense of Place exposeert Boersema in 2018 een deel van de foto’s. In de schuur van een oude authentieke boerderij wordt de sfeer van ‘Blije kerk’ op een bijzondere manier weerspiegelt. Hij laat er de meest aansprekende beelden zien: van schoonheid en afzichtelijkheid, van het kwade en het goede, van geluk en wanhoop.
Maarten Boersema (1986) begon in september 2014 met blijekerk.nl.
Na het behalen van de master theologie aan de Theologische Universiteit in Kampen, start hij in september 2014 als deeltijdpredikant in de gereformeerde kerk (vrijgemaakt) in Blije-Holwerd. Daarnaast ontwikkelt hij zich in de afgelopen jaren als fotograaf en tekstschrijver. Beeld en tekst van hem wordt o.a. geplaatst in MangementTeam, Discovery Magazine, Medisch Contact, Nederlands Dagblad, Huffington Post en The Scientist.
http://www.blijekerk.nl/
Realisatie: 01.05.2018 t/m 01.12.2018
Een zee van korenbloemen van Holwerd naar het Wad. Een project van kunstenaar Esther Kokmeijer. De initiatiefnemers van het project Holwerd aan zee willen met een doorbraak in de zeedijk de verbinding tussen de Waddenzee en het dorp Holwerd herstellen. Bloeiende helderblauwe korenbloemen bedekken in de zomer van 2018 (een deel van) het tracé van deze beoogde nieuwe waterweg en brengen daarmee symbolisch ‘Holwerd aan zee’.
Esther Kokmeijer (Brantgum 1977) studeerde af aan de Hogeschool der Kunsten in Kampen. Ze reist de hele wereld over. Ze onderzoekt in haar reizen de complexiteit van de wereld en wil deze in haar kunst opnieuw vormgeven. Met name de interactie tussen mens en landschap heeft haar aandacht.
Verwachte realisatie: zomer 2018
Een nieuwe wandelroute langs een bijzonder verhaal op een bijzondere plek aan de Waddenkust van Friesland.
In de nacht van 31 oktober 2006 is Noard-Fryslân Bûtendyks bij Marrum overstroomd. Er staan nog zo’n 150 paarden achter de dijk op een dobbe, ingesloten door het zeewater. Meerdere instanties proberen ze daar weg te halen, alle pogingen zijn zonder succes. Zes vrouwen gaan met hun eigen paarden naar de dobbe en krijgen het voor elkaar dat de kudde hen volgt naar het droge. Een bijzondere gebeurtenis.
Dit verhaal van de paarden van Marrum is gegrift in het collectieve geheugen van waddenminnend en paardenliefhebbend Nederland. In 2011 is een monument geplaatst ter herinnering aan de gebeurtenis met de paarden op de dobbe.
Op initiatief van Plaatselijke Dorpsbelang wordt naar deze dobbe een nieuwe wandelroute ontwikkeld die aansluit bij binnendijkse wandelpaden. Het project Noordoost aan het Wad, een initiatief uit 2016 van de Agenda Netwerk Noordoost (ANNO) van de DDFK-gemeenten, helpt bij de realisatie.
Noard-Fryslân Bûtendyks bestaat uit zomerpolders, dobben, zilte graslanden, slikvelden en kwelderwerken. Het gebied is ruim 4180 hectare groot. Er bevinden zich ook veel vogels. In de winter zijn de rotgans en de brandgans van de partij. Zij vinden in Noard-Fryslân Bûtendyks hun voedsel voor de winter. Maar er zijn hier ook weidevogels te vinden zoals de tureluur en de gele kwikstaart.
Zoutminnende planten zorgen voor de mooie kleuren in het gebied. Planten die er onder andere voorkomen zijn zeekraal, zeeaster, schorrekruid, spiesmelde, gewone zoutmelde, zeeweegbree, melkkruid, aardbeiklaver en zee alsem. Op de hoger gelegen delen komen er vooral zwenkgras, herfstleeuwentand en zilverschoon voor.
Dobbepaarden is een project in samenwerking met It Fryske Gea.
Realisatie: 15.07.2018 t/m 15.04.2019
Kunstwerken in de graanvelden van het Bildt.
Zomer 2018: wuivende graanvelden in het Bildt, het kleilandschap langs de Friese Waddendijk. In het graan tekeningen van verschillende Bildtse kunstenaars. Wat een ervaring in dit akkerlandschap, doorsneden door de rechte lijnen van dijken, vaarten en sloten. Kunstenaar Henk Rusman, initiatiefnemer van dit project, woont al jarenlang in het Bildt. Hier maakt Rusman zijn monumentale beelden van staal en steen die het landschap weerspiegelen. Maar zomers kijkt de kunstenaar uit over het graan, het trekt aan hem en al die jaren droomt hij van kunst in dat graan. In 2017 was er een voorproefje, samen met de kunstenaar Marco Goldenbeld maakte hij een kunstwerk geïnspireerd op de onmogelijke kubus van Escher. Voor 2018 heeft Rusman meerdere kunstenaars uit het Bildt gevraagd ontwerpen te leveren voor kunst in het graan.
Tijdens De Bildtse Aardappel weken 2018 zijn de kunstwerken te bekijken. Voor de liefhebbers vanaf het van 29 juni t/m 8 juli aanwezige reuzenrad!
Henk Rusman (1950) geboren in Hillegom, studeerde in Maastricht aan de Stadsacademie en de Jan van Eijck academie. Hij woont al tientallen jaren in het Bildt en won daar in 1993 de Bildtse Kultuurprijs. Hij is landelijk en internationaal bekend met zijn monumentale kunstwerken. Andere deelnemende kunstenaars: Bowe Roodbergen, ’t Bildt; Marco Goldenbeld, ’t Bildt; Rinus Roelofs, Hengelo; Hans Kuipers, Bunnik; Roland de Jong, Burgerburg; Ria Groenhof, Lemmer.
Verwachte realisatie: begin juni t/m eind juli 2018
De installatie ‘de mannen van Holwerd’ van kunstenares Linette Raven is een eerbetoon van Sense of Place aan de vier initiatiefnemers van het project ‘Holwerd aan Zee’. De installatie stelt een sluis met stromend water voor, met aan de binnenkant van de sluis de vier manshoge portretten. Bezoekers lopen door een corridor van aardappelkisten en staan dan oog in oog met deze bijzondere mannen.
Met ‘Holwerd aan Zee’ willen de initiatiefnemers de negatieve spiraal van leegloop en economische achteruitgang van het dorp keren. Er moet een doorbraak in de zeedijk komen en daarmee herstel van de verbinding tussen Waddenzee en achterland. Bewoners, wateringenieurs, ondernemers, kunstenaars en natuurliefhebbers, iedereen is enthousiast en wil er mee aan de slag. Een dynamisch samenspel tussen mens en natuur, water en land, oud en nieuw. Een economische kans voor het dorp en de hele regio en een ecologische kans voor het wad.
Portretfotograaf die met haar foto’s graag het verhaal vertelt van “gewone” mensen. Initieert en werkt graag binnen grote kunstprojecten, samen met anderen. O.a. bekend van “Fan twa kanten” met 182 portretten van eilandbewoners van Terschelling, manshoog gepresenteerd op buitenlocatie. En van “Pioniers van de Wieringermeer” met portretten van de eerste 40 bewoners van deze polder. Zie ook het Sense of Place project ‘Bildtstars en Eigenheimers’
http://www.linetteraven.nl/
Verwachte realisatie: vanaf mei 2018
Wanneer een onderzoeksperiode is afgerond en de resultaten daadwerkelijk aanleiding geven tot de beoogde vervolgstappen, krijgt de pilot een definitieve realisatie in het Waddengebied, voor een doorlopende beleving. Wadland – een coproductie van Oerol en SLeM op de Noordsvaarder in 2014 is het voorbeeld bij uitstek. Wadland is de labversie van de toekomstig te ontwikkelen Mondriaankwelder.
Dit jaar (2017) bestaat de Expeditie tijdens Oerol uit de volgende projecten:
Atelier NL met ‘Zandglas Terschelling’
Cocky Eek / Schweigman& met ‘Landing Sites’
De Onkruidenier / Satellietgroep met ‘Tuinieren zonder grenzen’
Frederik & Ebbinge met ‘Mag ik met je mee?’
Hart van Veen met ‘Klankvoer – een hap van het Wad’
Luke Jerram met ‘Museum of the Moon’
Nick Steur met ‘A piece of 2’
Nienke Brokke met ‘levend DNA’
Polderpracht / TU Delft BA Bouwkunde met ‘spot’
Polderpracht / Vogelbescherming Nederland met ‘Grutto kuiken – Beleefpad’
Polderpracht / Waterlanders met ‘Gehaktdag’
Prins te Paard / Natuurmonumenten met ‘Bestemming Griend’.
Staatsbosbeheer met ‘Tijdelijke verblijfplaatsen’
Strijbos & van Rijswijk met ‘Signaal’
Studio Buiten Werking / Rijkswaterstaat met ‘Tussen land en eiland’
TU Delft MA Landschapsarchitectuur met ‘Disclosing Landscape’
Terpen zijn belangrijke verschijningen in het Fryske landschap. Ze spreken tot de verbeelding als het gaat om de geschiedenis, ze roepen vragen op als het gaat om archeologie en ze inspireren voor kunst, cultuur en toekomstige ontwikkelingen.
Al langere tijd dromen verschillende mensen over het ontwikkelen van de Terp fan de Takomst. Een nieuwe buitendijkse terp, om te onderwijzen, te onderzoeken, te historiseren, om er nieuwe en oude zilte teelten uit te proberen, te concerteren, er in stilte te zijn en om de verbeelding te laten spreken.
Het dorp Blije heeft het initiatief genomen om deze Terp fan de Takomst daadwerkelijk te realiseren. Het dorp, dat zich sterk verbonden voelt met het Wad, stelt in haar dorpsvisie ‘we willen weer met het gezicht naar de Waddenzee wonen, leven en werken’. Centraal element in die visie is het idee om buitendijks, ter hoogte van Blije een nieuwe terp te maken. Om een nieuwe belevingsplek te maken, om mensen naar dorp en waddenkust te trekken, om oude verhalen te vertellen en nieuwe verhalen te maken.
Dorpsbelang Blije, It Fryske Gea, het Terpencentrum (RUG) en Sense of Place hebben de handen ineen geslagen. Zij hebben een projectgroep gevormd om deze droom werkelijkheid te laten worden.
In 2018 worden de eerste concrete stappen gezet, het fundament van het pad gelegd en de eerste palen geslagen in het kader van het project ‘We wolle ús klaai werom’.
Het ontwerp voor de Terp fan de Takomst is van Observatorium Het is gemaakt als een ‘kunstwerk’ dat in iedere fase van het groeiproces tot de verbeelding spreekt en in iedere fase een bestemming is voor bewoners en bezoekers; een Groeiende Terp.
Terpen evolueerden van smal (5 meter) en laag (1 meter) naar breed en hoog (tot wel 10 meter). Van een terp met 1 huis naar een klein gehucht met een kerk. Dit proces van stapelen, laag op laag wil het Observatorium met de Groeiende Terp ervaarbaar maken en laten zien.
In de kwelder wordt met palen spiraalsgewijs de toekomstige vorm van de Terp getekend. Hij begint laag en eindigt hoog. De bouwfases liggen naast elkaar – en niet op elkaar – waardoor elke groeifase zichtbaar is en blijft. Er is een huisterp met kernpodium, er komt een dobbe met wal en de tekening van palen eindigt als een ontwikkelde terp. Het begin wordt gemarkeerd door een podium, het einde door een wal (als een dwarsdoorsnede) van houten palen op de uiteindelijke hoogte.
In de loop der jaren wordt de klei aangevoerd en langzaam maar zeker groeit de terp tot zijn gedroomde eindbeeld.
Verwachte realisatie: dit project is in ontwikkeling
Weinig mensen weten dat een groot deel van de bijna duizend terpen die ooit in Fryslân stonden, zijn afgegraven om met de ‘klaai’ van die terpen de veen- en zandgrond in armere gebieden te verrijken. Kanalen werden gegraven, spoorlijntjes aangelegd etc. De hele actie was een enorme operatie die je nauwelijks in de geschiedenisboeken terugvindt. Om deze geschiedenis uit de vergetelheid te halen, wordt onderzocht waar de klaai is gebleven en willen we uit alle streken symbolisch ‘klaai werom’.
Het dorp Blije bouwt aan de Terp fan de Takomst. In het najaar van Leeuwarden-Fryslân 2018, vraagt dit dorp aan alle dorpen en boeren uit het Noorden een schepje/kruiwagentje van de verdwenen klaai weer terug te brengen naar Blije. Met deze grond wordt de voet gelegd van de Terp fan de Takomst, een veilige, nieuwe ontmoetingsplek buitendijks. De terugkeer van de klaai wordt op een gedenkwaardige manier omlijst.
We wolle ús klaai werom is een eendaagse activiteit die bijzondere aandacht vestigt op de geschiedenis van het Friese landschap.
Realisatie: 18.09.2018
Licht, getijden, weidsheid, rust en ongelooflijke vergezichten. Bij de Kromme Horne komt alles bij elkaar. Betreed deze kromme pier bij Wierum en je bent te midden van slenken, kwelder en platen met het oneindige licht als metgezel. En aan het eind als een schip aan de horizon, ligt een sculptuur. Ga “aan boord” en loop door gangen met vensters naar onbekende bestemmingen…
Vanaf de zeedijk bij Wierum loopt straks een kromme 550 meter lange pier. Bezoekers kunnen wandelen over de pier, die grotendeels langs de oude pier loopt en deze beschermd tegen verder verval. Lopend boven het water en het slik en langs drie panoramische uitzicht- en verblijfsplekken ervaren ze de schoonheid van dit unieke landschap. De sculptuur oogt als een luchtspiegeling. Hier wordt het licht in een ruimte gevangen. Een ruimte die bescherming biedt tegen wind en zon en die het mogelijk maakt om het wad te ervaren.
Landschapsobject de Kromme Horne wordt voor en door mensen en in harmonie met de natuur gemaakt. De drie ‘rotondes met afslagen’ zijn de plekken waar het getijde gevangen wordt. Hier ontstaan zogenaamde spoelgaten die – door de werking van het getijde – in de loop der jaren een ander landschappelijk uiterlijk krijgen. Er zullen kwelders en slenken ontstaan. Bij de een komen mosselbanken, bij de ander vegetatie en de pier heeft het bijkomende effect dat de bestaande kwelders zullen aangroeien.
Om de levendigheid van het dorp te versterken nam in 2016 een aantal inwoners van Wierum het initiatief om de mogelijkheden voor nieuwe recreatieve voorzieningen te verkennen. Er zijn veel ideeën gelanceerd, er is gebrainstormd, verkend en geschetst. Duidelijk wordt dat er een ruimtelijk element moet komen dat de kwaliteiten van Wierum zichtbaar maakt: de kwelder, het wad, de eindeloze zeedijk, de rust, het tij, de kleuren, het licht, de unieke geschiedenis en de verbinding met vaar- en wandelroutes in de regio. Er wordt contact gelegd met Ruud Reutelingsperger van Observatorium. Met als uiteindelijk resultaat de Kromme Horne!
De Wierumers zien met dit project een lang gekoesterde wens in vervulling gaan!
Het ontwerp van de Kromme Horne is van Observatorium
Verwachte realisatie: dit project is in ontwikkeling
Een dorp met een unieke geschiedenis, grenzend aan de 130 km lange Waddendijk. Het is een dorp in een prachtig landschap met vele kwaliteiten.
Om de levendigheid van het dorp te versterken nam in 2016 een aantal inwoners van Wierum het initiatief om de mogelijkheden voor nieuwe recreatieve voorzieningen te verkennen. Er zijn veel ideeën gelanceerd, er is gebrainstormd, verkend en geschetst. Duidelijk wordt dat er een ruimtelijk element moet komen dat de kwaliteiten van Wierum zichtbaar maakt: de kwelder, het wad, de eindeloze zeedijk, de rust, het tij, de kleuren, het licht, de unieke geschiedenis en de verbinding met vaar- en wandelroutes in de regio. Er wordt contact gelegd met Ruud Reutelingsperger van Observatorium. Met als uiteindelijk resultaat de Kromme Horne!
De Wierumers zien met dit project een lang gekoesterde wens in vervulling gaan!
Vanaf de zeedijk bij Wierum loopt straks een kromme 550 meter lange pier. Bezoekers kunnen wandelen over de pier, die grotendeels langs de oude pier loopt en deze beschermd tegen verder verval. Lopend boven het water en het slik en langs drie panoramische uitzicht- en verblijfsplekken ervaren ze de schoonheid van dit unieke landschap. Aan het eind ligt een sculptuur die oogt als een luchtspiegeling. Hier wordt het licht in een ruimte gevangen die bescherming biedt tegen wind en zon en die de mogelijkheid biedt het wad te ervaren. Licht, getijden, weidsheid, rust en ongelooflijke vergezichten. Bij de Kromme Horne komt alles bij elkaar!
Zie ook: dorpwierum en maatschap Observatorium verantwoordelijk voor het ontwerp!
De foto-installaties “Bildtstars en Eigenheimers” geven een gezicht aan de aardappeltelers uit Friesland en Groningen. De aardappelteelt is sterk bepalend voor het karakteristieke landschap in de Waddenstreek. En de aardappeltelers zijn van betekenis voor de Friese en Groningse identiteit en cultuur. Daarnaast vervullen zij met hun land een belangrijke sfeerbepalende rol in het landschap in beide provincies. De portretten van Linette Raven geven hen een gezicht.
De portretten zijn, als onderdeel van het project Brug, Brêge, Bridge van de Friese Milieuraad in 2018 te zien onder bruggen in Dokkum. Met dit project wordt een groot deel van de Friese bruggen omgetoverd tot expositieruimte voor amateur- en professionele kunstenaars. Wachten voor een openstaande brug is zo niet langer een ergernis, maar een belevenis! Daarnaast zijn vanaf 2018 de eerste foto-installaties “Bildtstars en Eigenheimers” te zien op het erf van de aardappelboeren zelf.
Portretfotograaf die met haar foto’s graag het verhaal vertelt van “gewone” mensen. Initieert grote kunstprojecten en werkt daarbinnen graag samen met anderen. O.a. bekend van “Fan twa kanten” met 182 portretten van eilandbewoners van Terschelling, manshoog gepresenteerd op buitenlocatie. En van “Pioniers van de Wieringermeer” met portretten van de eerste 40 bewoners van deze polder.
http://www.linetteraven.nl/
Realisatie: april tot oktober 2018
Boreas is de naam van de winterse noordenwind die ons in deze weken ongeacht alle grenzen tegemoet waait. In deze winter van 2016/17 initiëren Ostfriesische Landschaft en stichting Sense of Place een EU-net(z)werk+project met deze naam. Met het EU-project “Boreas” willen wij graag tijdens een tweedaagse werkconferentie – of hoe wij het ook graag noemen “denkfabriek” – de vraag beantwoorden hoezeer Europa in het Noordwesten van Duitsland en Noord Nederland leeft en wat wij gezamenlijk kunnen bijdragen.
Tijdens de werkconferentie wordt het thema regionale identiteit/cultureel erfgoed op een holistische manier besproken waarbij culturele, maatschappelijke en landschappelijke onderwerpen in de focus staan.
Mede mogelijk gemaakt door:
Het is 2018
Op de dijk bij Holwerd staat een beeld dat uitkijkt over zee:
‘Wachten op hoog water’.
Het beeld bestaat uit twee vrouwen van
5 meter hoog. De een vol, de ander mager. Wanneer je ertussen in staat kan je beide vrouwen bij de hand nemen. Kunstenaar en maker Jan Ketelaar wil met dit beeld mensen bij elkaar brengen. Het beeld gaat over de zoektocht naar balans en uitwisseling.
Het beeld is nog in wording en Sense of Place wil Jan Ketelaar helpen het beeld te realiseren.
De dames maken immers deel uit van de route ‘Expeditie Sense of Place’.*
Jan heeft de volle vrouw uit eigen middelen gefinancierd, maar de volle vrouw is niets zonder de andere dame! En om haar verder af te maken is hulp nodig.
Sense of Place wil middels een crowdfunding minimaal een bedrag van € 10.000,- bij elkaar krijgen zodat Jan de magere dame verder tot leven kan brengen. Voor een bijdrage van € 10 doet men al mee en helpt men mee aan de realisatie van dit bijzondere project aan de Waddenkust.
De kick-off van de crowdfunding vindt plaats op 25 november tijdens het festival ‘Explore the North’ waar Joop Mulder en Jan Ketelaar het publiek meevoeren naar Holwerd.
De actie loopt tot en met 8 januari 2017 bij ‘voor de kunst‘.
Help ons Jan helpen en ga naar deze site!
De zes SW-bedrijven rondom het Wad hebben zich verenigd onder de projectnaam ‘Wad bindt ons!’ en gaan Sense of Place ondersteunen bij de realisatie van diverse projecten.
Duurzaamheid als thema voor onze wereld betekent ook dat je mensen met een beperking inzet in het arbeidsproces en daarmee in onze maatschappij. Niet voor niks heeft Sense of Place als doel om samen te werken met maatschappelijke organisaties en overheden waar juist ook deze kant van duurzaamheid centraal staat.
Op initiatief van Mulder gaan de SW-bedrijven rondom het Wad samenwerken met Sense of Place. Onder coördinatie van Empatec te Sneek zijn dit: Ability, De Bolder, Empatec, Fivelingo, NEF en Noorderkwartier.
De kracht van de bedrijven van ‘Wad bindt ons!’ ligt in het opleiden en ontwikkelen van mensen met een arbeidsbeperking, en ze binnen hun mogelijkheden in het arbeidsproces in te zetten. Dat is de kerncompetentie van nu en tot ver in de toekomst van de in ‘Wad bindt ons!’ samenwerkende bedrijven. Vanuit dat concept past natuurlijk het vele werk wat Sense of Place met zich meebrengt uitstekend. Daarbij kunnen we denken aan inrichting en onderhoud van cultuurpaden, kunst- en culturele objecten. Een mooi voorbeeld hiervan is dat Sense of Place een cultuurroute langs de kust creëert en ‘Wad bindt ons!’ die logistiek vorm gaat geven met rustplekken, ingevuld met banken en tafels, uitkijkpunten, bewegwijzering, wandelroutes, etc. In samenwerking met kunstenaars en architecten gaan de gezamenlijke SW-bedrijven hier inhoud en vorm aan geven. Inzet van de werkplaatsen en de arbeidskrachten zorgen voor een mooie werkgelegenheid en aansluiting bij het maatschappelijk belang dat de cultuurroute poogt te bewerkstelligen, die van het stimuleren van cultuurtoerisme. Maar ook ontvangst, toelichting, beheer, aanspreekpunt, gastheerschap zijn functies die uitstekend verzorgd kunnen worden door ‘Wad bindt ons!’. Opgeteld gaat het om meer dan 5.000 werknemers die bij de 6 SW-bedrijven in het gebied rondom de Waddenzee werkzaam zijn.
Op korte termijn wordt gewerkt aan het masterplan dat de basis moet zijn voor de samenwerking tussen Sense of Place en ‘Wad bindt ons!’, met daarbij de blik op 2018 en verder.
In het oude binnenduingebied De Nollen in Den Helder ligt het ‘landschap van de verbeelding’. Een bestaand kunstproject dat is opgenomen in het Sense of Place programma. Ooit begonnen als een artistiek experiment in dit oude, verwaarloosde gebiedje, uitgegroeid tot het levenswerk van de kunstenaar R.W. van de Wint (1942-2006). Vijfentwintig jaar lang heeft hij hier gewerkt aan schilderingen, stalen sculpturen en monumentale bouwsels die verweven zijn met het duinlandschap. Plek en beeld samen geven betekenis aan het geheel. Het werk is gecompliceerd én eenvoudig, het bezit een grote vitaliteit en neemt de bezoeker visueel en fysiek volledig in beslag. In een wereld die steeds sneller verandert, wilde de kunstenaar een wereld oproepen van elementaire beelden die al eeuwenlang dezelfde zijn: het licht, de overgang van licht naar donker, de ervaring van kleur.
Deze door Van de Wint gecreëerde tuin is vergelijkbaar met de beeldentuin van Henry Moore bij Londen, Little Sparta in Schotland van Ian Hamilton Finlay en de kunstverzameling op Insel Hombroich bij Neuss.
Over R.W. van de Wint
Reindert Wepko (Ruud) van de Wint (1942-2006) heeft zich in 1980 teruggetrokken in het oude binnenduingebied De Nollen, nadat hij het exposeren in Europese musea achter zich had gelaten. De Nollen werd zijn levenswerk. Van de Wint is onder meer bekend door zijn schilderingen in de Tweede Kamer en plafondschilderingen in het stadhuis van Groningen en het werkpaleis van Koningin Beatrix, Paleis Noordeinde. Daarnaast heeft hij zo’n vijfendertig sculpturen gerealiseerd die verspreid door Nederland staan. In 2002 werd een tentoonstelling van zijn werk georganiseerd in het Kröller-Müller Museum in Otterlo: R.W. van de Wint. Clair-obscur. Zeven beelden.
Voor meer informatie: projectdenollen
